Uznana przez polski rząd za strategiczną inwestycja w terminal do odbioru skroplonego gazu ziemnego (LNG) w Świnoujściu jest realizowana przy wykorzystaniu najnowocześniejszych dostępnych technologii. Jak podaje portal www.lng.edu.pl, przy wyborze konkretnych rozwiązań uwzględnione zostały nawet warunki klimatyczne panujące na północy Polski.
Powstający terminal LNG to m.in. 57 km rurociągów i 470 km kabli elektrycznych połączonych ze sobą za pomocą najbardziej zaawansowanych technologii w instalacje zajmujące obszar o powierzchni ponad 40 ha. Jest to odpowiednik 60 boisk piłkarskich lub prawie sześciu Pałaców Kultury i Nauki. Przy inwestycji Polskiego LNG prowadzonej z wykorzystaniem najwyższych standardów inżynierii dziennie pracuje nawet ponad 1500 osób. Realizowane prace są możliwe dzięki zastosowaniu nowoczesnych rozwiązań technologicznych umożliwiających transport gazu z innych rejonów świata przy 600-krotnym zmniejszeniu jego objętości i obniżeniu jego temperatury do minus 160 stopni Celsjusza.
Na świecie istnieje około 100 terminali LNG, a gaz w formie skroplonej w coraz większym stopniu staje się kluczowym elementem miksu energetycznego wielu państw. Umożliwia to rozwój technologiczny, który dokonał się od 1964 roku, kiedy to pierwszy transportowiec LNG przypłynął do Europy. O stopniu zaawansowania świadczy określenie przez Komisję Europejską projektów energetycznych opartych na skroplonym gazie ziemnym jako jednych z najtrudniejszych technologicznie. Skutecznie przeprowadzane i coraz liczniejsze inwestycje w LNG pozwalają w wielu przypadkach na zaspokajanie obecnych i przyszłych potrzeb energetycznych. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku terminalu w Świnoujściu, który w pierwszej fazie będzie mógł odebrać ilość gazu równą jednej trzeciej krajowego zużycia, a w przyszłości nawet prawie połowę.
W skład głównych instalacji terminalu wchodzą dwa zbiorniki – magazyny LNG, każdy o wysokości 20-piętrowego wieżowca, których same stalowe części dachów ważą tyle co 3 samoloty Boeing 747. Idealnie izolowane zbiorniki należące do kategorii magazynów typu full containment będą składać się z dwóch elementów – wewnętrznego wykonanego ze stali z 9% domieszką niklu, zewnętrznego wykonanego z betonu. Magazyny tego rodzaju są wykorzystywane w większości z 22 terminali działających w Europie. Do budowy zewnętrznych zbiorników została wykorzystana m.in. metoda określana jako tzw. „slip forming” polegająca na nieprzerwanym betonowaniu ścian przez 24 godziny na dobę. Równolegle z procesem wznoszenia ścian prowadzone były prace w zakresie ciągłego hydraulicznego unoszenia szalunków, zbrojenia i przygotowania do wzmocnienia konstrukcji strunami sprężającymi. Budowę zbiorników – magazynów uzupełniało podniesienie dwóch stalowych kopuł o wadze 600 ton każda. Operacja przeprowadzona w Świnoujściu, do której zastosowano sprężone powietrze, była pierwszym tego rodzaju działaniem zrealizowanym w którymkolwiek z państw Europy Środkowej. Jakość wykonanych prac konstrukcyjnych potwierdziła wykonana ostatnio próba wodna zbiornika. Wtłoczono do niego 100 tysięcy metrów sześciennych wody, by sprawdzić zachowanie konstrukcji pod obciążeniem. Wytworzone obciążenie 100 tysięcy ton to równowartość ciężaru prawie 4 tysięcy tramwajów, 100 samolotów Boeing 787 Dreamliner, 10 Wież Eiffla czy niemal 50 okrętów ORP Błyskawica. Badania geodezyjne oraz szereg testów pomiarowych w trakcie wtłaczania cieczy, jej pozostawienia w zbiorniku na czas badań, a następnie opróżniania konstrukcji wykazały, że parametry, zarówno pod względem osiadania obiektu, jak i przechyłów, mieszczą się we wszystkich normach projektowych.
Kolejną z technologii zastosowanych w Świnoujściu jest system SCV, czyli Submerged Combustion Vaporiser. Decyzja o wyborze tego procesu regazyfikacji została podjęta na skutek analizy warunków klimatycznych typowych dla rejonu, w którym prowadzone są prace. Jak zwraca uwagę portal edukacyjny www.lng.edu.pl, system ORV (Open Rack Vaporizers), będący główną alternatywą dla SCV, sprawdza się w średniej temperaturze wody 7-8°C, co w przypadku polskiego terminala do odbioru skroplonego gazu ziemnego pozwalałoby na jego działanie nie dłużej niż przez sześć miesięcy w roku. Na skutek podgrzewania LNG w pięciu żelbetowych basenach, przez które przepłynie on rurami zanurzonymi w podgrzewanej gazem ziemnym wodzie, na czym opiera się technologia SCV, terminal będzie mógł funkcjonować w sposób nieprzerwany.
Zastosowane w Świnoujściu rozwiązania technologiczne są efektem badań prowadzonych przez naukowców z całego świata. Swój wkład w ten proces wnieśli również dwaj Polacy mieszkający w Krakowie w drugiej połowie dziewiętnastego wieku: fizyk Zygmunt Florenty Wróblewski i chemik Karol Olszewski. Dzięki współpracy udało im się dokonać skroplenia składników powietrza, najpierw tlenu, a później azotu. Było to osiągnięcie stanowiące znaczny krok naprzód w rozwoju gazu płynnego LNG, który popłynie do Polski dzięki terminalowi w Świnoujściu. W uznaniu dla tego dokonania w 1976 r. Międzynarodowa Unia Astronomiczna nazwała imieniem Wróblewskiego jeden z kraterów na Księżycu.
Dodatkowe informacje o technologiach zastosowanych podczas konstrukcji terminalu LNG w Świnoujściu znajdują się pod adresem http://lng.edu.pl/pl/LNG-w-Polsce/Technologia-w-służbie-terminalu.
