Z ogromną przykrością informujemy, że dziś – 12 kwietnia 2017 roku zmarł Stanisław Możejko
Kim był : W okresie pierwszej Solidarności 1980-81 pracując w Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu tworzył struktury samorządu pracowniczego według koncepcji Sieci Wiodących Zakładów Pracy.
Po wprowadzeniu stanu wojennego tworzył podziemną strukturę Solidarności w Morskiej Stoczni Remontowej, a następnie obejmującą miasto.
Przed rocznicą powstania Solidarności 30 sierpnia został zatrzymany i do 8 grudnia 1982 internowany w Wierzchowie Pomorskim.
25 marca 1983 zwolniony z pracy w MSR za wręczanie kobietom w dniu 8 marca sygnowanych przez Solidarność kolorowych życzeń z okazji Dnia Kobiet.
W dniu 1 maja 1983 zorganizował w Świnoujściu imponującą kontrmanifestację, która tylko częściowo została rozbita przez milicję. Od 1983 roku w związku z nieustającymi szykanami, rewizjami i zatrzymaniami wytaczał Służbie Bezpieczeństwa procesy cywilne, które w części wygrywał.
W 1983 i 1984 przetrzymywany po kilka miesięcy w areszcie śledczym oskarżony o nielegalną działalność. W latach 1983 – 85 utworzył funkcjonującą aż do 1989 roku kilkusetosobową zorganizowaną podziemną strukturę związkową, opłacającą comiesięczne składki i wypłacającą zasiłki statutowe, udzielającą pomocy w przypadkach aresztowań i innych represji, a także posiadającą radiowy nasłuch na milicję.
Organizował obieg wolnego słowa, tworząc sieć kontaktów z większymi ośrodkami podziemnej poligrafii a także organizował wydawanie okazjonalnych lokalnych biuletynów.
W listopadzie 1986 roku zaczął wcielać w życie swoją koncepcję kierowania do sądów legalnych wniosków o rejestrację zakładowych ogniw Solidarności. Pierwsze takie wnioski sygnowane były przez minimalną, wymaganą prawem dziesiątkę działaczy Solidarności z Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu, a następnie świnoujskiego portu. Tą koncepcję nacisku na władze PRL w celu przywrócenia wolności związkowych i politycznych przyjęło następnie wielu działaczy Solidarności w całym kraju, składając w latach 1987-88 do PRL-owskich sądów setki takich wniosków. W tym czasie inicjował i wspomagał tworzenie takich grup w Szczecinie i innych miastach w całym kraju, biorąc również udział w przygotowaniach, tworzeniu zaplecza i wspomaganiu strajku w szczecińskim WPKM.
W 1989 roku odtwarzał struktury Solidarności w Świnoujściu i regionie, a w 1990 roku w ramach ówczesnych komitetów obywatelskich struktury samorządu terytorialnego. Do 1992 przewodniczący świnoujskiego podregionu Solidarności, a także członek Prezydium Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego, delegat na III Krajowy Zjazd Delegatów. Radny i członek Zarządu Miasta Świnoujścia I kadencji władz samorządowych, członek Prezydium Sejmiku Samorządowego Województwa i kadencji, w III kadencji radny i przez 16 miesięcy prezydent miasta, w IV kadencji radny.
Od 1997 roku wydawca lokalnego tygodnika Nowy Wyspiarz, specjalizującego się w przeciwdziałaniu korupcji i innym patologiom życia publicznego, a od 2002 również Redaktor Naczelny tego czasopisma. W związku ze swoją działalnością nadal nieustannie nękany licznymi procesami i kontrolami.
* * * * *
Powyższy zarys działalności opublikowano w książce: DLACZEGO WYSZŁO TO NAM INACZEJ? Czyli Polska i Solidarność widziana po latach – Siedlce 2005, str.128
30 sierpnia 2006 podczas szczecińskich obchodów 26 rocznicy porozumień sierpniowych Prezydent RP Lech Kaczyński przyznał Stanisławowi Możejko Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
* * * * *
Skrócony życiorys zamieszczony jest także w wydanym z okazji 25 Rocznicy Powstania NSZZ Solidarność w albumie:
d r o g a do NIEPODLEGŁOŚCI
SOLIDARNOŚĆ 1980 – 2005
strona 553
źródło – MOZEJKO.PL
Wieczne odpoczywanie racz MU dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci na wieki wieków. Amen.
