164

Czy politycy – w tym Donald Tusk – powinni ujawniać swoje karty zdrowia?

Rozważania o stanie zdrowia przywódców, transparentności i zaufaniu społecznym

Debata na temat stanu zdrowia polityków – zwłaszcza tych zajmujących najwyższe stanowiska w państwie – od lat toczy się w wielu krajach na świecie. W Stanach Zjednoczonych prezydent niemal co roku publikuje wyniki swoich badań lekarskich, co stanowi istotny sygnał dla opinii publicznej na temat jego zdolności do pełnienia funkcji. W Polsce, choć takie praktyki nie są oficjalnie usankcjonowane prawnie, coraz częściej pojawiają się głosy postulujące większą przejrzystość w tym obszarze. W ostatnich tygodniach szczególnie głośno jest o stanie zdrowia  premiera Donalda Tuska – niektórzy internauci, komentatorzy czy polityczni oponenci zwracają uwagę na jego nerwowe ruchy, zdenerwowanie czy trzęsące się ręce, co rodzi pytania o to, czy jest on w pełni sił, by w przyszłości ponownie pełnić najważniejsze funkcje w państwie.

Temat nie dotyczy zresztą wyłącznie Donalda Tuska – podobne wątpliwości można wysuwać wobec każdego polityka starającego się o najważniejsze urzędy, czy to Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (jak Andrzej Duda), czy Premiera RP, czy też innych funkcji publicznych. Kiedy politycy sprawują władzę i podejmują decyzje, które wpływają na cały kraj, wielu obywateli zadaje sobie pytanie: czy mamy prawo wiedzieć, w jakiej kondycji fizycznej i psychicznej są ludzie rządzący Polską? Czy przejrzystość w kwestiach zdrowotnych powinna być standardem, a może jest to niepotrzebne naruszanie prywatności? Niniejszy tekst jest próbą wieloaspektowego spojrzenia na problem: czy politycy – w tym Donald Tusk – powinni ujawniać swoje karty zdrowia, aby wyborcy mogli zyskać pewność, że ich przywódca jest osobą silną, stabilną i zdolną do sprostania trudom sprawowania władzy.

Międzynarodowe przykłady publikacji kart zdrowia

Zanim przyjrzymy się sytuacji w Polsce, warto nakreślić, jak wygląda kwestia ujawniania stanu zdrowia przywódców w innych częściach świata. Najczęściej przywoływanym przykładem, który w Polsce wywołuje porównania i dyskusje, są Stany Zjednoczone. Prezydent USA, zgodnie z tamtejszą tradycją, co roku poddaje się badaniom lekarskim, a raport z wyników jest przedstawiany opinii publicznej. Dotyczy to jednak głównie podstawowych informacji: wagi, wzrostu, ciśnienia krwi, aktualnych dolegliwości, a nierzadko także kondycji psychicznej. Media szczegółowo analizują te dane, a same raporty mają wykazać, że głowa państwa jest w pełni zdolna do wypełniania swoich obowiązków.

Donald Tusk, pełniący funkcję premiera RP w latach 2007–2014, a następnie przewodniczący Rady Europejskiej (2014–2019), aktualnie jest kluczową postacią na polskiej scenie politycznej. Dla jednych – charyzmatyczny przywódca, symbol europejskiego kursu Polski. Dla drugich – polityk, który obciąża swój obóz wizerunkowymi i programowymi kontrowersjami. Niezależnie od ocen, faktem jest, że Tusk odgrywa znaczącą rolę w bieżącej polityce.

W ostatnim czasie internauci i niektórzy komentatorzy zaczęli zwracać uwagę na jego wygląd oraz zachowanie podczas wystąpień publicznych. Podnoszone są kwestie m.in. trzęsących się rąk, nerwowej gestykulacji, zdenerwowania, czasem pojawiającej się chrypki czy zmęczenia widocznego na twarzy. Dla jednych są to jedynie subiektywne obserwacje, które można wytłumaczyć stresem, tempem pracy czy naturalnym starzeniem się. Dla innych to jednak sygnał, że z byłym premierem może być „coś nie tak”, co z kolei budzi pytania o to, czy jego stan zdrowia pozwalałby mu sprawować najważniejsze funkcje państwowe.

 

Zobacz więcej